Rozdział IX

Właśnie oficjalnie zaczęły się eliminacje. Gweong, czyli kapitan drużyny, krzyczała jakąś pozycję w Quidditchu, a wtedy wszystkie chętne na te właśnie stanowisko podchodziły do niej, i pokazywały co umieją. W końcu doszło do ścigających. Więc nie tracąc czasu, ruda podbiegła do kobiety.
               -Dziewczęta! Chcecie startować na pozycje ścigających, prawda? Oto nasze dotychczasowe ścigające: Victoria Treckey, Amelie Wernsup, i Alex Lightmoon.
Na to ostatnie imię Ginny aż przeszły dreszcze.
               -Każda z was będzie miała 10 prób wrzucenia kafla do obręczy, którą będę broniła ja. Uwierzcie mi dziewczyny, ale nie przechwalając się, jestem naprawdę dobra. Po was, nasz skład będzie próbował zrobić to samo. Policzymy wam ilość celnych strzałów, i zobaczymy, kto jest najlepszy. Jeżeli w 3 najlepszych będzie jakaś osoba z poza składu, ona wchodzi do drużyny, a jej poprzednik schodzi na rezerwę. Lub wedle życzenia, jak się już kiedyś zdarzyło - odchodzi.
Ginny miała ogromną nadzieję, że uda jej się być w pierwszej trójce. Właśnie nadeszła jej kolej, więc wsiadła na swoją błyskawicę, i poszybowała w górę. Dziewczyna, która była przed nią podleciała do niej, i rzuciła kafla rudowłosej. Ta z kolei go zwinnie złapała, i ruszyła do boju. Starała się nie przejmować ilością trafionych, gdyż niejednego to już zgubiło. Kiedy piłka po raz ostatni została przez nią rzucona, nachyliła trzonek miotły w dół, i dosłownie sekundę później lądowała. Przed chwilą, ostatnia kandydatka dotknęła stopami ziemi. Poszłyśmy z Victorią i Amelie (No i jeszcze Alex) na ławkę, która została specjalnie przygotowana. Po dłuższej chwili rozmowy, okazało się, że Gweong ma już wyniki.
                 -Uwaga, mam wyniki! na stanowisku obrońcy chciały być.....
I Ginerva ponownie w ogóle nie słuchała. Znowu pogrążyła się w swoich marzeniach.
                 -Na pozycję ścigających zgłosiło się najwięcej osób, bo ponad 20. W najlepszej trójce znajdują się: Amelie Wernsup.
Amelie była naprawdę szczęśliwa.

Continue

Rozdział VI

Zapraszam
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Obudził się z strasznym bólem głowy. Kac, kac, kac. Ślizgoni są sprytni nieprawdaż? Na szafce nocnej znajdowało się beżowe pudełko. Otworzył je i jednym haustem wypił granatową zawartość jednej fiolki. Od razu lepiej. Rudej też by się przydał. Wyjął inną fiolkę, z tym samym płynem, i poszedł do pokoju w którym obecnie spał jego anioł. Zapukał delikatnie, i nie słysząc odpowiedzi wszedł. Jej puszyste rude włosy wiły się jak węże po białej poduszce, wyglądała uroczo. Położył delikatnie eliksir na stoliku i wyszedł. Kiedy dotarł do kuchni, podparł się ciężko o blat. Jego rozmyślanie przerwał dźwięk dzwonka. Wyjrzał przez okno i zobaczył Astorię i jej Mamę.
Świetnie, jeszcze tego brakowało! Postanowił udawać, że go nie ma - Może i tchórzliwie, ale cóż. W miłości jak i na wojnie - wszystko wolno.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ginny obudziła się z niemałymi zawrotami głowy. Na stoliku nieopodal łóżka na którym spała, leżała fiolka. Dobrze wiedziała co to jest. O tym nie mówił na lekcjach Snape, czy Prof. Slughorn. Eliksir na kaca. Swoją drogą nieźle wczoraj się bawiła. Kiedy wstała z łóżka, usłyszała, że ktoś gwałtownie otwiera drzwi:
                        -Dracusiu, gdzie jesteś? Nie schowasz się!
O Merlinie! Ona zaraz tu przyjdzie - Draco opowiadał Ginny sporo o niej, podobno nieźle się go uczepiła. Jej pierwsza myśl to było schować się pod łóżko, jak pomyślała tak też zrobiła. W ostatniej chwili schowała lewą nogę pod łóżko. Usłyszała tupot szpilek, a ich właścicielka właśnie przekroczyła próg pokoju zajmowanego przez Gin.
                         -Dracuusiu! Znajdę Cię!
Uff... Wyszła. Ginerva wyszła z pod łóżka, na wszelki wypadek rozglądając się. Postanowiła się już ubrać, z uwagi tego, że była teraz w piżamie. Po zrobieniu makijażu, wyszła z pokoju, zabierając swoje rzeczy. Zeszła na dół aby pożegnać się ze Smokiem.

Continue

Rozdział V

Naastepny rozdział, ole
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rozdział V

DRACO POV

Nastąpi zmiana prognozy pogody, do domu nie pójdzie sam. Wyręczył rudowłosą i przechwycił od niej torbę z alkoholem, po czym powiedział:
                         -Pomogę Ci.

Ginny była zarówno zszokowana i miło zaskoczona tymi słowami. Wyszli razem ze sklepu, rozmawiając, choćby o tym, dlaczego jest menadżerem damskiej drużyny Quidittcha. Całkowicie zapomnieli o czasie, kiedy mijali jego dom. Dracon zaproponował, aby się do niego udali. Otworzył przed nią metalową furtkę, za którą biegła ścieżka prowadząca to marmurowej willi, otoczonej błoniami. Przez minimum 5 godzin rozmawiali jak starzy, dobrzy przyjaciele, co jakiś czas popijając Whisky, zakupioną przez rudą w sklepie. Dla nich czas się nie liczył.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nawet nie zauważyli upływu czasu, już było po 20. 

                       -Na Merlina! Muszę wracać do domu.

                       -Nie musisz.

                       -A co z Harry'm!
                       -Możesz wysłać sowę, że nocujesz u Granger, albo jakiejś swojej innej koleżanki.

                       -Wykończysz mnie Malfoy, wykończysz.

Nabazgrała liścik, i szybko wysłała go do Doliny Godryka. Po upływie 20 minut, sowa wróciła z odpowiedzią. Na szczęście - Harry się chyba na to nabrał. Oby nie kontaktował się z Hermioną. Oby.

Kiedy było już dobrze po drugiej w nocy, zaprowadził ją do pokoju gościnnego i wyszedł. Sam skierował się do swojej sypialni, i tuż po położeniu się na łóżko, zasnął. Przez całą noc spał jak zabity, śniąc o rudowłosej.

Continue

Rozdział VIII

Zapraszam joł, dedykacja dla ziomków ^^ (btw, z konfy)

To już dzisiaj Radował się jej umysł. Dzisiaj eliminacje. Wstała z łóżka, po chwili się dopiero dziwiąc dlaczego jego druga połowa już wystygła. No tak...  On jak zwykle w pracy. Zdążyła już do tego trochę przywyknąć. Harry był w pracy od rana, do wieczora. Pierwsze co zrobiła, to założyła na siebie wygodny, dresowy komplet, i zeszła na dół. Zrobiła naleśniki, które szybko potem zjadła. To już?! Za 5 minut wybije godzina jedenasta. Zabrała miotłę, a różdżkę zmniejszyła, i włożyła do kieszeni bluzy. Pstryk, i już jej nie było. Stadion Harpii, był bardzo okazały. Kiedy do niego weszła, zauważyła, że jest utrzymany w barwach bieli i zieleni. Czuła się, kompletnie jak w barwach Slytherinu. Miała cichą nadzieję, że nie będzie dużo osób na stanowiska ścigających. Co prawda, drużyna miała już reprezentacje, ale co jakiś czas przeprowadzano nabory, bo mieli być tam sami najlepsi. Aż podskoczyła, kiedy ktoś ją zaczepił. Była to niewiele od niej wyższa blondynka, o zielonych oczach. Miała smukłą twarz, przyozdobioną prawie niewidocznymi piegami na nosie.
                -Hej, ty też próbujesz? Tak w ogóle jestem Alex. Alex Lightmoon. Dla przyjaciół Ally.
                -Tak. Nazywam się Ginerva Weasley. Dla przyjaciół Ginny. Na jaką pozycję startujesz?
                -Sorry, ja już jestem w drużynie. A ty na jaką?
                -Ścigająca.
                -Daleko nie zajdziesz, ja jestem ścigającą, a wszystkie inne ścigające są naprawdę rewelacyjnie. Nie tak jak ty.
I 'Ally' pusząc się odeszła. A myślałam, że może się zaprzyjaźnimy. Kiedy weszłam na boisko, rzeczywiście było one ogromne, a krótko przystrzyżona trawa, dodawała temu miejscu czegoś, takiego czegoś, że oczy chciały wręcz wyskoczyć, a samemu krzyczeć ,,Wooow!". Trzy pętle po każdej stronie boiska, wykonane z srebrnego metalu. Nie tak jak w norze, zrobione przez Freda i Georga słupy, z doczepionymi koszykami na jabłka. Na same wspomnienie Freda, z oka poleciała jej łza. To nie czas się rozklejać. Szybko podbiegła do reszty dziewcząt, które najpewniej również startowały do drużyny. Kiedy ustała obok nich, 2 z nich odwróciły się, a za nimi w ślad reszta.
                -Ty jesteś ....
                -Ginny.
                -Też próbujesz swoich sił, dostać się do drużyny?
                -Tak. 1 etap przeszłam, bo chyba bym tu niestała, gdybym nie przeszła. Czyli, wy też?
                -No, ja chcę być obrońcą. I one dwie też.

Continue

Rozdział VII

Miłego czytania :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kiedy zeszła na dół zauważyła, że nikogo nie ma. Trudno - postanowiła, że wyjdzie teraz. Ginny miała głęboką nadzieję, że Harry się niczego nie domyślił. Wyszła przed dom, i tuż po wyjściu za furtkę deportowała się do Doliny Godryka. Otworzyła drzwi i weszła do środka. Wyglądał dokładnie tak samo jak wtedy, kiedy z niego wychodziła. Na szczęście, przypomniało jej się, że Harry miał nocną zmianę. Wróci dopiero za 1,5 godziny. Szybko posprzątała, lecz nie było dużo bałaganu, bo dopiero wprowadzili się do domu. Przygotowała sałatkę i zagotowała wodę na herbatę. Zanim się obejrzała, zostało 15 minut do końca pracy jej męża. Wszystko rozłożyła na stole, i usiadła, cierpliwie czekając. Niedługo potem, usłyszała dźwięk otwieranych drzwi. Tak, to Harry. Przywitała się z nim, po czym poszli razem do kuchni zjeść. Harry opowiadał jej podczas posiłku, o kolejnych niewyjaśnionych napadach na mugolskie wioski. Aurorzy, łącznie z nim podejrzewają, że to niedobitki śmierciożerców znów chcą siać chaos wśród ludzi mugolskiego pochodzenia. Wypili herbatę, w dalszym ciągu gawędząc. Kiedy wstała, i już chciała posprzątać, Harry złapał ją w talii i przyciągnął do siebie. Co się dalej działo nie trzeba opisywać.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

DRACO POV

Weasley już poszła. Niestety. Swoją drogą, już jutro są eliminacje. Znów ją zobaczy. Traktuje ją jak powietrze, nie może bez niej żyć. Ryzyk-fizyk. Musi jej powiedzieć co do niej czuje. Jeżeli tego nie powie, będzie miał grzech na sumieniu do końca życia. Niektórzy się teraz zapytają ,,Ale czy Draco Malfoy ma sumienie?!" Może się nie wydaję, ale Draco bardzo się zmienił przez wojnę. Porzucił bycie śmierciożercą, dołączając do zakonu feniksa. Skończył z Voldemortem, raz na zawsze. Wizengamont oczyścił go z zarzutów.

Continue

Trucizna (HG)

Joł, ziomki z konfy wpadły na pomysł xd

Ron nas zostawił. Mam wrażenie, że jest zazdrosny właśnie o mnie. Niektórzy powiedzą, że  myślę tylko o sobie, oraz, że Ronald mógł odejść z każdego innego powodu. W głębi duszy, miała nadzieję, że wkrótce wróci. Po wstaniu, jak codziennie rano, wzmacniałam zaklęcie ochronne dookoła naszego namiotu. Może to i żmudna praca, ale warto. Wchodziłam już do namiotu, gdy przez przypadek zobaczyłam Harry'ego który się przebiera. O Merlinie! Nie dziwię się, że dziewczyny za nim szaleją. Jest tak umięśniony... I moje rozmyślania przerwał jego wzrok. Zauważył, że na niego patrzę. Odwróciłam się szybko, i poszłam do naszego prowizorycznego 'salonu' rumieniąc się. Hermiona Harry kocha Ginny, Harry kocha Ginny. Cicho serce!

*po wojnie*
Dalej skrycie kocham się w Harry'm. Boję się mu tego wyznać, bo wiem - on szaleje za Ginny. Gdyby nie ta mała ruda suka... Czy ja właśnie nazwałam swoją przyjaciółkę suką? Ze mną chyba naprawdę jest już bardzo źle. Hermiona nie kochała już się w Harry'm. Ona miała na jego punkcie obsesję. Kiedyś normalna nastolatka - teraz psychofanka jej kiedyś najlepszego przyjaciela. W jej myślach był już plan, dzięki któremu raz na zawsze pozbędzie się rywalki. Parę tygodni potem wybrała się w czarnej szacie z maską, na ulicę śmiertelnego Nokturnu. Odwiedziła sklep z czarno-magicznymi składnikami do eliksirów, a w drodze na Pokątną, zdjęła kostium i udała się do sklepu zielarskiego, aby dokupić jeszcze parę legalnych składników do trucizny. Po wyprawie, postanowiła się wybrać na piwo kremowe do dziurawego kotła. Wręcz w niej wrzało, kiedy spotkała przyszłą Panią Potter, która zawzięcie coś notowała, co chwilę skreślając, na pergaminie popijając piwo kremowe. Szybko zrezygnowała z zamówienia, i nawet się nie witając teleportowała się do swojego domu. Jak każda szanująca się czarownica, posiadała pracownię alchemiczną. Im szybciej, tym lepiej dokładnie zrobiła eliksir, i wlewając go do fiolki śmiała się szyderczo. Usłyszała dźwięk dzwonka do drzwi. Pośpiesznie włożyła fiolkę do kieszeni szaty, i wyszła z piwnicy swojego lokum, gdzie znajdował się cały kociołek trucizny. Kiedy ujrzała kto puka, była wręcz w diabelskiej rozkoszy. Danej szansy się nie marnuje
             -Oo.. Cześć Ginny. Wejdziesz?
             -Mam do ciebie sprawę, która wymaga dłuższej dyskusji.
Kiedy robiłam nam herbatę, dyskretnie dolałam wywaru żywej śmierci do jej kubka.
Wypiła łyk i odłożyła herbatę na stół. Dziwiła się czemu jeszcze dobrze się trzyma. Aa... No tak, rozcieńczony wolniej działa. Jednak po paru minutach Ginny, zaczynała być już cieniem siebie, i traciła siłę. W pewnym momencie w połowie zdania, po prostu opadła na fotel. Teraz pozbyć się tylko zwłok Na twarz Hermiony wpełzł diabelski uśmiech. Zdecydowała się na klasyczny zwrot. Kiedy Harry się dowie o śmierci jego narzeczonej załamie się - ona wtedy będzie go pocieszać. Ciało zostanie podrzucone niedaleko domu Pottera. Równo 10 godzin po północy, kiedy Harry wyszedł deportować się do pracy zamarł. Ktoś leży w lesie sąsiadującym z jego domem. Natychmiast tam pobiegł. To co tam zastał, sprawiło, że dostał zawału. Gdyby nie Pani Weasley która postanowiła odwiedzić  Harry'ego, on również by tam zmarł.

Od razu wezwała aurorów. Minęło mniej niż minuta, a byli już na miejscu.

Continue

Blinny (zamówienie #2)

Blinny dla Nacii :*

Siedział obok jej grobu. To był jego codzienny rytuał. Codziennie przynosił tam bukiet białych róż. Takie podarował jej w przedostatni dzień jej życia - Urodziny. Gdyby tamtego dnia postąpił inaczej, miał by teraz żonę i synka. Miałby. Czasu nie można cofnąć.


 Pewnego sierpniowego poranka
Wczoraj były jej urodziny. Ginerva Zabini, kiedyś Weasley, była w ciąży, tak dokładnie w siódmym miesiącu. Mieli, właśnie mieli mieć synka. Za parę dni wyjeżdżali na wakacje, do Dominikany wygrzewać się na plaży, i kąpać w krystalicznie czystej wodzie o niebieskiej barwie. Należało dokupić jeszcze tylko parę rzeczy, i na wyjazd byli by już gotowi. Ginny ustała w drzwiach, do gabinetu Zabiniego.
              -Podwieziesz mnie do sklepu? - zapytała.
              -Nie mogę teraz skarbie. - mruknął, nawet nie wyciągając nosa z nad sterty dokumentów.
              - Proszę.. - powiedziała.
              -Nie mogę teraz złotko. - odpowiedział, odmawiając powtórnie.
              -Tylko praca, praca i praca. Kiedy ty nareszcie znajdziesz dla nas czas! - krzyknęła wychodząc, i trzaskając drzwiami. Kobiety.
Ginny zgarnęła tylko torebkę, w której miała sakiewkę pełną galeonów i wyszła. Cały czas myślała o dawnym Blaisie. O tym zabawnym, i czarującym ślizgonie. Teraz dużo bardziej spoważniał. Prawie w ogóle nie poświęcał czasu jej i ich dziecku. Działał jak maszyna - Jadł, pracował, spał. Jadł, pracował, spał. To była jego rutyna. Często Kiedy nawet się go czegoś pytała, tylko pomrukiwał ,,Tak, tak" wiedziała, że jej nigdy nie słuchał. Jakiś czas od ich ślubu, przestał pokazywać wszelkie uczucia. Czuła się bardo samotnie. Zerwała kontakt z rodziną, niby oni wypisywali do niej i tak dalej, ale nigdy im nie odpisywała. Była zbyt zamyślona, kiedy przechodząc przez przejście dla pieszych, ostatnim co widziała w jej życiu, okazały się światła samochodu, który parę sekund później potrącił ją śmiertelnie.



Sad end na zamówienie :(

Continue